Renesansa vina na sjeveru

Mark Tven nije imao milosti prema njemačkom vinu. Samo se zahvaljujući etiketi ono može razlikovati od sirćeta, žalio se američki pisac tokom svoje evropske turneje. Mora da je vino koje je ponuđeno Tvenu bilo proizvod jedne kišne godine. Ta je epizoda stara tačno 150 godina.

Hamburška sorta

Prošle godine njemački vinari povećali su godišnju proizvodnju za 9 odsto na 9,2 miliona hektolitara. Njemačka trenutno zauzima deseto mjesto na svetskoj listi najvećih proizvođača vina, a uskoro bi mogla da napreduje na toj listi. Zahvaljujući hemiji, tehnici gnječenja i prije svega klimi, i u „egzotičnim“ krajevima se može proizvoditi vrhunsko kao i vino za svačiji džep. Jedan vinar iz Porajnja, gde se tradicionalno pravi rizling, otkrio je tako ostrvo Zilt, najsjeverniju lokaciju u Njemačkoj. Alternativa vinskom brežuljku tamo je sunčana površina na nivou mora, glinasto tle s visokim udjelom humusa, u neposrednoj blizini Sjevernog mora.

Parlament grada (i savezne pokrajine) Hamburg visokim gostima poklanja sopstveno vino, kultivisano na minijaturnom vinogradu veličine 500 kvadratnih metara u blizini hamburške luke. I u drugim sjevernim pokrajinama Šlezvig-Holštajn i Meklenburg-Prednja Pomeranija sadi se vinova lozu. A u Brandenburgu jedan vinar želi da sadi lozu u jednom bivšem površinskom kopu uglja. Vinogradarstvo upravo doživljava renesansu na sjeveru zemlje. Vinara je na sjeveru Njemačke bilo sve do Srednjeg veka, a onda je nastupilo hladno razdoblje i oni suizumrli.

Vino iz Skandinavije

Još sjevernije, na švedskom otoku Gotlandu, bivši IT-stručnjak Lauri Papinen takođe je priuštio sebi vinske vrtove. Sunce, toplota, duga razdoblja bez mraza, pijesak-krečnjak i vjetar s obližnjeg Baltičkog mora su mešavina na kojoj sazrijevaju njegove sorte. To početkom devedesetih godina prošlog veka nije bilo moguće. Sudeći po podacima Lajbnicovog institutaza istraživanje Baltika prosječna temperatura vode oko Gotlanda otada je porasle za dva stepena.

Jedan vinograd na reci Mozel

Klimatske promjene zrnima grožđa donose više štetočina, a vinu viši postotak alkohola. U borbi protiv bolesti i štetočina enolozi u SAD, Australiji i Francuskoj koriste se spoznajama genetske tehnike. U Njemačkoj se od jednog eksperimenta u Pfalcu 1999. pak više ne sadi genetski manipulisana vinova loza. U međuvremenu postoje i nove mogućnosti u tradicionalnom ukrštanju sorti, kaže Rajnhard Tepfer iz Saveznog istraživačkog instituta za kultivisane biljke. Osim toga i javnost većinski odbacuje ghenski manipulisane biljke, dodao je.

Kupci žele manje alkohola

U borbi protiv štetočina poput mušica, cvrčaka ili pauka, koji se u vinogradima razmnožavaju na visokim temperaturama, politika karte polaže na biološka sredstva poput feromona. Vinski stručnjaci su razvili sortu Caladis Blanc. Zrno je, tvrdi se, otporno na plijesan, plamenjaču i crnu trulež. „Tako se mogu proizvesti lijepa, reska, lagana ljetnja vina“, oduševljen je Tepfer.

Zbog pojačanog sunca u zrnima nastaje više šećera, koji se u procesu vrenja pretvara u alkohol. Povišeni nivo alkohola imaju najpre crna vina s juga Evrope, kaže francuska enološkinja Mari-Madelen Kali-Desmare. Obzirom da su kod potrošača trenutno popularna laganija vina s manje alkohola, mikrobiolozi na Institutu za vrtlarstvo u Gajzenhajmu istražuju mogućnosti redukcije alkohola uz pomoć kvaščeve gljivice ili filtriranja šećera prije fermentacije. Ali ti procesi utiču na ukus vina.

Dok se aroma ne ropisuje nikakvim službenim smernicama, Evropska unija propisuje visinu alkohola. Najmanje 8,5 odsto ga mora biti u nekom vinu da bi ga se uopšte moglo tako deklarisati. „Premalo“, smatra Mara Fernandeš Moura sa Poljoprivrednog instituta u Brazilu. Po njenom mišljenju granica bi trebalo da bude najmanje 11 odsto. „Bez alkohola je to samo sok.“

Izvor i foto: dw.de