Često gostujem u Danilovgradu.
Volim taj bjelopavlićki gradić i za njega me vežu najljepša sjećanja od rane mladosti.
Pjevao sam i zaljubljivao se u ondašnjem hotelu ,,Zeta“ , krajem osamdesetih, sa grupom: ,,Još malo ljubavi“, iz mog grada, i ,,Luna“ iz Titograda.
Malo bi mi bilo sto ,,šlajfni“ pa da opišem to divno drugarstvo i vječita prijateljstva.
Rokenrol – u svakom smislu riječi.
Dosta je tu i mojih školskih drugarica-drugova iz ,,vojevanja-školovanja“ u Baru, poput Dijane Kalezić, Darka i Željka Burića, Željka Sekulića, nažalost-pokojnog Miha Karadžića, Isa Karadžića…
I uvijek kada me pozovu iz gradskog vrtića ili opštine da nastupim, svratim u kafić kod ,,ovog“ posljednjeg, divnog Isaila.
Tako bi i posljednji put.
Ugledam mog komšiju, čuvenog fudbalera i dražesnog sugrađanina, Željka Bajčetu, čuvenog novinara Todora Pekovića i tu se stvori ,,brkajlija“ koga lako prepoznah.
Godine i porodična sudbina učinjele su svoje, ali je ostao šarm i nikšićki mangupluk.
Totalno-pozitivan.
Rođen, 13.aprila 1956.godine u Nikšiću i dijete FK ,,Sutjeska“, tačno tako i nikako drugačije.
Za istu odigrao 46 utakmica i postigao 21 gol.
Odlazi u zagrebački ,,Dinamo“, novosadsku ,,Vojvodinu“, zatim slijede ,,Doxa Drama“ i ,,Panachaiki“ i kraj karijere 1988.godine.
Sa visinom 1,89m pravo u visine i u fudbalske legende našeg grada.
Uživao sam u društvu Todora, Željka i Raja.
Pričalo se o fudbalu i bili su iznenađeni koliko volim ,,Sutjesku“…
A, tek – Nikšić…
I popismo i neka smo…
Naš, Stara škola, Gradski tip…
Rajko Rajo Vujadinović – fudbaler.
Radojica Bogi Stanković
